کسی که مذهب ندارد، هم چون غریقی است که مدام در دریای شک و تردید و بی تکلیفی دست و پا می زند. او خوب را از بد، مفید را از مضر و راست را از دروغ نمی تواند جدا کند و هر روز و هر ساعت عقیده ای دارد و با خودش، طبیعت و اهل دنیا پیوسته در جدال و کشمکش است. (جان بی کایزل)
دین در فرهنگ لغت به معنای: «طریقت، شریعت، صبغه، ملت، حساب، عادت، استعمال، انقیاد، خضوع، پیروی، اطاعت و تسلیم» آمده است (علیزاده، 1382: 58). عده ای از لغویان نیز برای واژه دین معانی گوناگونی ذکر کرده اند که برخی از آنها عبارتند از: «طاعت، جزا، عادت، قهر، استیلا، تدبیر و سیره» (شکوهی، 1384: 19). اما در عرف عمومی، دین را به معنای «پاره ای از رفتارهای معطوف به رهبانیت، زهدگرایی، آخرت اندیشی و به طور کلی برخی اَعمال و مناسک عبادی خاص و مشخص» می دانند؛ به طوری که معتقدند کاربرد و کارکرد دین همین موارد است و بس!. در حالی که بر اساس آنچه در تعریف اصطلاحی دین در قرآن بیان شده، منظور از دین یک برنامه و نظام جامع زندگی است که دنیا و آخرت را با هم دربرمی گیرد (ویسی، 1385: 48). آیت ا... جوادی آملی در تعریف دین می گوید: «دین، مجموعه عقاید، اخلاق، قوانین و مقرراتی است که برای اداره امور جامعه انسانی و پرورش انسان ها باشد»